PROJECT: The Foundry Suites
LOCATION: Psyri, Attica, Greece
PROJECT STATUS: Completed, March 2019
TYPE: Boutique Hotel
DESIGN TEAM: Miltiadis Portokalis, Efi Malandraki /A.sylo Design
FURNISHINGS & DECORATION: Efi Malandraki /A.sylo Design
PROCUREMENT: Set., Mofu, Coco-mat
CUSTOM MADE SUSPENDED LIGHTS: Portokali.lights
CONSTRUCTION – PROJECT MANAGEMENT: Miltiadis Portokalis
PHOTOGRAPHY: Zacharias Dimitriadis

Boutique Ξενοδοχείο στο Ψυρρή: Ένα Βιομηχανικό Παρελθόν με Νέο Ρόλο Φιλοξενίας

Σε ένα αδιέξοδο της οδού Σαρρή, στην καρδιά του ιστορικού κέντρου της Αθήνας, ένα διώροφο χυτήριο του 1930 ξαναγράφει την ιστορία του. Το κτίριο, μάρτυρας της βιοτεχνικής άνθησης του Μεσοπολέμου, αλλοτε χυτήριο, χώρος βιοτεχνικής παραγωγής και αργότερα στέγη τέχνης και θεάτρου, σήμερα αναγεννιέται ως ένα boutique ξενοδοχείο δώδεκα αυτόνομων διαμερισμάτων — ένας χώρος φιλοξενίας που παντρεύει την αστική μνήμη με τη σύγχρονη αισθητική.

Οι αρχιτέκτονες Μιλτιάδης Ποτοκάλης και Έφη Μαλανδράκη δεν επιδιώκουν απλώς την ανακαίνιση. Η νέα αρχιτεκτονική πρόταση είναι μια πράξη ανάγνωσης του χώρου, ένας διάλογος ανάμεσα στο τότε και στο τώρα. Από την είσοδο ως το φυτεμένο δώμα, το κτίριο αφηγείται μια νέα ιστορία: το μάρμαρο, το μωσαϊκό και η πέτρα — υλικά που αντηχούν το ελληνικό τοπίο — συναντούν καθαρές, μοντέρνες γραμμές και η ατμόσφαιρα των χώρων εμπνέεται από την πολυεπίπεδη ταυτότητα της γειτονιάς του Ψυρρή — μιας συνοικίας που κουβαλά μνήμες βιοτεχνίας, θεάτρου, τέχνης και ζωής.

Κάθε επίπεδο αποκαλύπτει και μια διαφορετική πτυχή της εμπειρίας: το υπόγειο φιλοξενεί τους υποστηρικτικούς χώρους, το ισόγειο ανοίγεται στο φως με χώρο υποδοχής και lounge, και οι τρεις όροφοι ξεδιπλώνουν τα δώδεκα αυτόνομα διαμερίσματα — καθένα με τον δικό του χαρακτήρα, σχεδιασμένο να προσφέρει ηρεμία, άνεση και διακριτική πολυτέλεια.

Στην κορυφή, το δώμα φυτεύεται με μεσογειακά φυτά, δημιουργώντας έναν κήπο πάνω από την πόλη. Από εκεί, η Αθήνα αποκαλύπτεται σαν σκηνικό: οι στέγες, το φως, η αττικός ουρανός, η Ακρόπολη στον ορίζοντα. Ένα αστικό καταφύγιο, που δεν αποκόπτεται από την πόλη — αντιθέτως, την αγκαλιάζει.

Η επανάχρηση του κτιρίου αποτέλεσε το βασικό στοίχημα της επενδυτικής εταιρείας και των αρχιτεκτόνων. Ο σεβασμός στην πατίνα του χρόνου και στις μνήμες που κουβαλά ο χώρος δεν λειτούργησε περιοριστικά· υπήρξε η αφετηρία για έναν σχεδιασμό που αποδίδει νέο νόημα στη φιλοξενία — όχι ως υπηρεσία πια, αλλά ως εμπειρία ζωής.